Z początkiem 1935 roku Bazzi i Stefano Maezza przystąpili do pracy. Oryginalny przepis kulinarny brzmiał: „Weź ramę z modelu Alfa P3, przedłuż ją o 15 cm; zmodyfikuj przednie zawieszenie według przepisu Vittorio Jano. Weź dwa silniki z P3 o pojemności 3165 cm sześc. każdy; umieść jeden z przodu, drugi za miejscem kierowcy. Całość połącz umiejętnie. Uwaga: potrawa silnie kaloryczna – 540 KM i prędkość max 325km/h. Jedynym zdolnym do jej strawienia będzie nie kto inny jak Tazio Nuvolari.”
Przygotowane w ten sposób danie nazwano Bimotore (dwusilnikowa). Scuderia zbudowała dwa egzemplarze – jeden wyposażony w silniki o pojemności 3,2 litra każdy, drugi 2,9 litra każdy. Z powodu zajęcia miejsca za kierowcą przez drugi silnik zbiorniki z paliwem zainstalowano w dolnej części nadwozia, po bokach bolidu. W pewnym sensie Bimotore można określić jako pierwszy samochód Ferrari, choć zbudowany z komponentów Alfa Romeo.
