Historii Alfa Romeo pełna jest przypadków i mało znanych, wręcz nie do końca odkrytych obszarów. O jednym z nich traktuje ten artykuł.
Autor: Zbigniew Szczygielski
Biorąc do ręki pierwszy z brzegu katalog samochodów Alfa Romeo można dowiedzieć się między innymi, że w roku 1940 Wilfredo Ricard podpisał się pod planami konstrukcyjnymi nowego prototypowego auta wyścigowego – Tipo 512. Oprócz nowatorskiego, 1,5-litrowego silnika 12 cylindrowego (!) o kącie rozwarcia 180 stopni i mocy 335 KM osiąganych przy 8600 obrotów/min. konstrukcja ta odróżniała się się również inną, nową dla Alfy Romeo cechą. Było nią położenie silnika – przed tylną osią, za kierowcą.
Tylna oś została skonstruowana w układzie De Dion. Sam pomysł położenia silnia i kierowcy w takim układzie przypomina wcześniejsze konstrukcje wyścigowe Auto Union. Dla Alfa Romeo była to całkowita nowość.
Tak mówią katalogi.
Czy aby na pewno? A jednak w historii Alfa Romeo zdarzają się niespodzianki. Jedną z nich może być odkrycie, że wcześniej postał już samochód ze znaczkiem i silnikiem Alfa Romeo w którym został zastosowany ten schemat. Nazywał się Alfa Romeo 6C 2300 Aerodinamica Spider.
Od początku lat 30 Alfa Romeo musiała mocno walczyćm by stawiać czoła niemieckim konkurentom z pod znaku Mercedesa i Auto Union. Szczególnie te drugie odznaczały się całkowicie innym podejście do konstrukcji samochodów, rozmieszczenia silnika i miejsca kierowcy. Dość powiedzieć, że Jano również myślał o probie stworzenia i przetestowania takiej konstrukcji. Ostatecznie jednak projekt tego typu doczekał się realizacji w Alfa Romeo dopiero za czasów Wilfredo Racarta i jego Tipo 512. Wcześniej Alfa Romeo miała zbyt mało środków i czasu, natomiast zbyt dużo do stracenia. Czas mieli jednak Gino i Oscar Jankovitcz (lub Jankovitz), byli studenci politechniki w Turynie i dealerzy Alfa Romeo we Fiume (dziś Rijeka).
Nie wiadomo jaką drogą, oficjalnie czy nie – obaj panowie otrzymali w roku 1934 z fabryki silnik 700316 od modelu 6C 2300 tipo Turismo i rozpoczęli w latach 1935-37 konstruowanie i testowanie nowego samochodu – pierwszego auta ze znaczkiem i silnikiem Alfa Romeo z silnikiem umieszczonym centralnie. Auto otrzymało 4 biegową skrzynię z pre selekcją biegów i w pełni niezależne zawieszenie. Wykorzystano ramę z wyścigowego modelu 12C. Również inne elementy były produkowane przez Portello. Na koniec samochód przykryto jedną z pierwszych w pełni aerodynamicznych karoserii, której kształt miał również za zadanie wywoływanie siły docisku przy większych prędkościach. Samochód osiągać miał prędkość 250 km/h.
Konstrukcja została przygotowana również do zamontowania w nim większego, 12 cylindrowego silnika Alfy. Cały projekt zastopowano jednak w roku 1937, kiedy Victorio Jano został odwołany ze stanowiska głównego konstruktora.
Wojnę auto przestało w ukryciu. Po jej zakończeniu Riejeka znalazła się po drugiej stronie żelaznej kurtyny. Legendarnym zakończeniem tej historii jest ucieczka Gino Jankovitcza samochodem do Włoch, pod gradem kul pograniczników.
Następnie samochód został sprzedany amerykańskiemu lub angielskiemu oficerowi i po kilkudziesięciu latach odnalazł się w Anglii. W 1978 roku zidentyfikował go znany historyk Alfa Romeo, Luigi Fusi. Podobno czyniono nawet starania by odkupić go dla Muzeum Alfa Romeo. Dziś, od czasu do czasu można oglądać go na niektórych pokazach starych samochodów.
